Vorige pagina

Twee brillen op dezelfde gebeurtenis: hoe kijken beide ex-partners naar de scheiding?

Scheiden doe je alleen ...
Heb jij de beslissing genomen (eerste beslisser) of jouw ex-partner (tweede beslisser)? Omwille van deze verschillende posities ervaren jullie het scheidingsproces zo anders.

Nam jij de beslissing?

Aan het uitspreken van de woorden 'ik wil scheiden' ging voor jou ongetwijfeld een hele onzichtbare lijdensweg vooraf: twijfel, verdriet, boosheid, eenzaamheid, verwijdering, … . Net omdat je bezorgd bent om de reacties en het effect op je partner, kinderen en omgeving heb je mogelijks lang gewacht deze woorden uit te spreken. Je voelt je mogelijks schuldig of je hebt schrik om als schuldige gezien te worden. Jij hebt inderdaad meer kans om gezien te worden als 'dader' en hierdoor kan je soms minder rekenen op steun.

Tips voor de eerste beslisser

Vergeet niet dat je de beslissing niet hebt genomen om de ander pijn te doen, maar uit zelfzorg.
Geef jezelf (ook) de ruimte om het verdriet van het afscheid te voelen. Schuldgevoelens zorgen er soms voor dat jij dit niet toelaat, maar ook jij als verlater hebt er recht op.
Jouw partner wordt overspoeld door moeilijke en sterke emoties. Voel jij als eerste beslisser ook hoe moeilijk het is om hiermee om te gaan?
Geef jouw partner een aantal weken om het feit van de scheiding te aanvaarden, vooraleer samen afspraken te maken rond hoe het nu verder moet.
Probeer samen met je partner terug te kijken naar de relatie en ieders aandeel onder de loep te nemen. Je zal de neiging voelen om in het verweer te gaan, dat is helemaal normaal. Maar weet dat het niet gaat om het achterhalen van de waarheid, maar wel om te horen wat elk als een gemis heeft ervaren. Dit kan o.a. helpend zijn voor jouw ex-partner in het verwerkingsproces van de scheiding. (zie opdracht)

"Doordat ik de persoon was die besliste uit elkaar te gaan, zat ik ook met het schuldgevoel en heb ik nooit iets geëist. Maar dan nadien, nadien denk ik van... ja... we zijn
vijftien jaar samen geweest, ik heb niets gespaard nooit omdat alles samen was altijd. En nu zit ik zelf in een zeer moeilijke situatie financieel..."

"Wij hadden een relatie van dertien jaar en heel veel kennissen van zijn kant. Ik zal maar kennissen zeggen, niet vrienden. En heel veel mensen hebben gekozen voor éne van de twee. Terwijl, bedoel, ik ben echt geen boeman hé. Het is niet dat wij in een relatie waren dat er een alcoholieker of geweld was. Het is niet zoiets. Onze relatie was niet goed omdat er bepaalde pijlers niet goed waren: communicatie en nog een paar dingen die er misschien nu ook niet toe doen. Maar ik heb het beeld van... Wij hadden voor de buitenwereld... Wij waren een toonbeeld. En ik heb dat beeld gebroken voor veel mensen. En heel veel vrienden, of ik ga maar zeggen kennissen, hadden daar geen begrip voor. Dat is ongelofelijk bevooroordeeld. "

Nam je ex-partner de beslissing?

Je voelde mogelijks wel aan dat de relatie niet goed meer zat, maar toch kwam de beslissing als een donder bij heldere hemel. Het was niet jouw keuze om als gescheiden ouder door het leven te gaan. Het voelt eerder als iets dat je passiefs moet ondergaan. Vraag je je ook herhaaldelijk af 'waarom' jouw partner jou verlaat? Voel je ook een drang om je te verzetten? Je voelt je in de steek gelaten, boos en erg onmachtig. Heel waarschijnlijk voel je ook verdriet en angst. Het is een emotionele rollercoaster waarop jij ongevraagd terecht bent gekomen. Maar weet dat deze shocktoestand zal overgaan.

Tips voor de tweede beslisser

Geef jezelf enkele weken om te bekomen van de eerst schok. Zoek contact met vrienden om je verhalen te vertellen. Dit helpt je om om te gaan met deze intense emoties.
De vrienden aan wie je je verhaal vertelt zullen waarschijnlijk jouw kant kiezen en dat kan heel veel deugd doen op dat moment. Besef dat hun woorden niet de enige waarheid zijn en dat hun woorden vooral als doel hebben jouw pijn te verzachten.
Zoveel pijnlijke emoties gieren door je lichaam, dat maakt het zeer moeilijk voor jou om begrip te hebben voor de lijdensweg van de eerste beslisser. Dat is bijna een onmogelijke opdracht. Voel je hoe moeilijk dat is? En toch, ook voor hem of haar doet dit pijn.
Probeer samen met je partner terug te kijken naar de relatie en ieders aandeel onder de loep te nemen. Je zal de neiging voelen om in het verweer te gaan, dat is helemaal normaal. Maar weet dat het niet gaat om het achterhalen van de waarheid, maar wel om te horen wat elk als een gemis heeft ervaren. Probeer dus te luisteren naar wat hij/zij probeert te vertellen. Dit zal de scheiding niet minder pijnlijk voor jou maken, maar wel beter verteerbaar. Deze kennis kan ook meerwaarde zijn in een volgende relatie. (zie opdracht)

"Ik weet van mezelf dat ik nog niet tot rust gekomen ben. Hetgeen dat gebeurt is in ons huwelijk is iets dat ik moet verwerken, nog altijd moet verwerken. Ik zit met zoveel vragen: Waarom heeft hij dat gedaan? Ik ga daar nooit antwoord op krijgen. Ik heb het hem zoveel keer gevraagd. Nooit een antwoord gekregen, nooit een excuus, nooit sorry... Dat is echt iets dat niet verwerkt is hè Ja, tot rust komen is zo belangrijk...."

Bronnen: meer lezen?

Maes, V. & Cornelis, C. (2018). Blijven staan ondanks de storm. Antwerpen: Garant uitgevers N.V.
Hendrikse-Voogt, A. (2009). Stoppen als partners, doorgaan als ouders. Een echtscheidingsleidraad. Amsterdam: Uitgeverij SWP